Als onderdeel van de expositie "Onbereikbare Liefde" maakte ik dit werk speciaal voor het Rietveld Paviljoen. Binnen onbereikbare liefde kreeg ik het thema Narcisme mee. 

​

De narcist. Kenmerkt zich als iemand die absoluut vol is van zichzelf. Hij of zij heeft een abnormale liefde voor zichzelf, het onvermogen om van anderen te houden en een innerlijk gevoel van grootsheid en leegte tegelijk.

 

Sinds de industriële revolutie in de jaren 70 zien we uit onderzoeken dat we steeds individualistischer leven. Mensen willen zich onderscheiden van de massa. Hun eigen kader creëren. Met de komst van social media is deze trend nog harder gestegen. Op deze platformen kunnen we letterlijk een collage maken van hoe we gezien willen worden. En vervolgens zelf nog eens lekker terug kijken naar wat voor geweldig beeld je hebt gecreëerd van jezelf “Wauw! Ja die outfit staat me zo goed niemand anders had dat zo fantastisch kunnen dragen als ik.” “Ik ben onwijs succesvol in mijn werk, kijk maar naar alle dingen die ik behaald heb, dit heb ik alleen gedaan en had niemand beter kunnen doen” Allemaal overtuigingen vanuit een eigen bubbel. De katalysator voor een wereld vol narcisten. 

 

Er bestaan veel vormen van narcisme er wordt gezegd dat er in ieder van ons een stukje gezond narcisme zit. Het wordt pas problematisch wanneer het de vorm van een stoornis begint aan te nemen. De directe omgeving leidt er onder, de narcist manipuleert mensen, zelfs die dichtbij hem/haar staan. Deze persoon gaat over lijken. Niemand of niets kan hem/haar klein krijgen en de schuld is nooit te vinden bij de narcist. Hij/zij haalt onwijs veel voldoening uit aanzien, macht en wil het liefst op een voetstuk staan. 

 

Mensen die te maken hebben gehad met iemand met deze eigenschappen zal waarschijnlijk niks anders dan afschuw voelen voor diegene. Dat vind ik oppervlakkig. Maar dat komt misschien omdat ik zelf niet te maken heb gehad met zo’n vorm van extreem narcisme. Is het perspectief en label ”narcist” een wisselwerking tussen mensen met een giftige verhouding? Versterkt het ene karakter het narcistische karakter? En ontstaat er een soort wervelwind van onzekerheid, bevestiging en claim gedrag? 

 

Ik vraag mij altijd af; wat zit daar dan achter? Waar komt dit gedrag vandaan? Niemand is aangeboren narcist, dit ontstaat. Vaak ontstaat dit uit een (genarationeel) traumatische ervaring er wordt een onveilige hechtingsstijl ontwikkeld. Narcisme is een overlevingsstrategie waarbij diegene wil overleven van onzekerheid, eenzaamheid en verlating. De narcist leeft op een eiland van pijn, leegte maar tegelijkertijd voelt hij/zij zich oppermachtig en superieur, hij overleeft door zijn illusie in stand te houden. 

 

Als die stijgende lijn van individualisme doorzet, dan leven we over een x aantal jaar in een wereld vol narcisme.. Een wereld waarin mensen gevangen zitten in hun eigen ongelukkigheid. Wat zou jij doen om zo’n toekomst te voorkomen? Kunnen we compassie opbrengen voor de narcist? Wat zou jij tegen een narcist zeggen om hem/haar bevrijden van deze vloek?